Avengers Nova?

Spojrzałam na tamte dziewczyny, hm już chyba rozpracowałam materiał, więc chyba w razie czego sprawdzę czy mają moce, choć może i trafię też na tamtą co rozwaliła robota sztukami walki. Ciekawi mnie bardzo jak będzie wyglądała następna część tej całej rekrutacji.
- Cześć - na kolejnej przerwie podchodzę do tamtych dziewczyn. - Rety, rzadko się zdarza by ktoś przenosił się w środku roku szkolnego, jestem Nadia - przedstawiłam im się.
Zaczęłam trochę z nimi rozmawiać, w sumie może w końcu bym się z kimś zaprzyjaźniła? Bo dotąd jak ktoś się mną interesował to po to bym zrobiła mu zadanie lub pomogła przed sprawdzianem. Co racja to racja, mam jedynie 5 i 6 w dzienniku.

Podczas tej sekcji odkryłaś jedno... to materiał z twojej dawnej planety. Dziwne, prawda? I przywołuje wspomnienia...
A skoro oni mają ten materiał, na pewno wiedzą o twojej planecie i co się z nią stało!
Bez problemu mogłaś przebić go atakiem rzeczywistym, ale nic, co wiązało się z siłą mentalną nie działało,


No ale przyszedł czas na szkołę;
- Hej, jestem Layla.
-Sophia
-Katarina
Przedstawiły się po kolei i spojrzały po sobie. Nie wyglądalo na to, by się znały się nawzajem;
-Dyrektor nas tyle przetrzymał, bo pomieszał nasze dane.- odezwała się Layla -I chyba wszystkie przeniosłyśmy się z tego samego powodu, nie?
Spróbowałaś swoich mocy, ale o dziwno nic. Co jest, na pewno nie mają na sobie materiału, te wibracje byś wyczuła. o co więc chodzi?
Spróbowałaś tego na wszystkich. Jedno wielkie nic. Nawet stara pani Figger, która sprzątala korytarz była dla ciebie zagadką.

Czułam się z lekka ogłoszona tym, że nie mogłam nic wyczuć. Trochę irytujące, ale muszę to znieść. Chyba zabezpieczają przed takimi sztuczkami.Na pewno dał im to Thor, będę musiała z nim pogadać przy pierwszej okazji.
- Cóż co racja to racja, nasz dyrektor jest z lekka zakręcony - zaśmiałam się do dziewczyn.
Zdaje się być bardzo ciekawie. Jak tylko kończą się lekcje to wracam do domu w tempie błyskawicy i kończę swój strój, sprawdzając w międzyczasie e-mail. Dopracowuję buty, maskę, naszywki, wszystko... To było bardzo sentymentalne mieć coś z swojego dawnego domu. Zaczęłam rozpamiętywać. Ja, moi rodzice w wielkim pałacu, można powiedzieć, że jedyni z gatunku, a reszta to był wierny lud, coś jak ludzie na ziemi, ale tam była jednak ta bardzo miła atmosfera i w ogóle... Westchnęłam i po policzku pociekło mi kilka łez.

Wspomnienie domu... Tak to bolesne przezycie, ale jesteś silną dziewczyną. Dasz rade.
Strój skończony, poszło ci sprawnie i byłaś dumna z dzieła.
W e- mailach nic. Raczej tak się z tobą nie skontaktują... Zbyt proste.
Za to z paczki dobiegł cię diwny głos.
Ah! Bardzo wąskie drygie dno... I coś w rodzaju słuchawki bluetooth. Wkładasz ją i słyszysz nowe instrukcje;
-Wirizon Park
Wybieg Tygrysów 19.00
Park był od lat nieczynny. Masz godzinę 17~~
Lecisz obczaić co i jak?

Naprawdę sprytnie... Zaczęłam póki co nieco załatwiać domowe sprawy, zjadłam obiad... Ale w końcu wyszłam zddomu pakując do plecaka swój strój, jak trzeba będzie się przebrać to wtedy to zrobię. Muszę poćwiczyć teleportację. Wtedy będzie łatwiej. Już naprawdę sporo rzeczy potrafię robić w tym ciele ale to i tak mało w stosunku do poprzedniego...
- Co będzie dalej, co będzie, co będzie... - nuciłam sobie cicho mając nadzieję, że znowu będę miała do czynienia ze Starkiem. Ooo tak! Jest świetny, a jego humor nieraz powala i to dosłownie co mi się w sumie bardzo podoba.

Tak więc niby przypadkiem przechodzisz obok parku. Widzisz tam trzy osoby- już przebrane. Każda inaczej- widocznie wszyscy dostali taki sam zestaw co ty~
Widocznie na coś czekają. Rodzę szybko przebrać się i pojawić~ masz dziesięć minut..
Ciekawe, co tam będzie~~~

Ale ciekawie! Wkrótce znalazłam sobie jakieś miejsce by się przebrać i wkrótce ruszyłam w kierunku grupy. Do całego stroju brakuje mi jednego... Mojego ogona! Wkrótce już byłam przy wszystkich w kostiumie.
- Siema ludki - przywitałam się wesoło i czekałam co dalej.
Przeciągnęłam się i teraz w sumie co widzę ten materiał to... Ciekawa jestem jak go oni zdobyli.

Czekacie i czekacie~
Byliście wszyscy razem, gdy wysunęły się spod ziemi jakieś dziwne komory. Po jednej dla każdego. Idealnie- wchodzicie tam wszyscy z braku laku~ to zawozi was na jakiś zabawny plac greningowy, Nagle wysunęły się ściany, i teraz byliście odgrodzebi od siebie;
-No, w końcu test bojowy. Pokażcie, co potraficie.
I zaraz otoczyły cię trzy robociki. To nie były jakieś sprzątaczki. No śmiało~

Tak więc oto czas.
- No i w końcu coś porządnego - powiedziałam zadowolona i znowu na moich rękach pojawiły się ostrza.
Są wręcz jak miecze świetlne z gwiezdnych wojen. Na początku zrobiłam mały piruet by je wcześniej nieco ponadcinać, po tym skaczę na tego przede mną, wbijam w niego ostrza a następnie szybko się obdijam i gromadzę energię na ostrza. Opadam między pozostałe dwa roboty, które przebijam i uwalniam energię na ostrzach, dzięki czemu wybuchają od środka. Taki tam smaczek dla efektu.

Efektownie zaczęłaś, lecz niestety, te wiedzą co to uniki i garda. Pierwszego robota zraniłaś, lecz nadal jest sprawny. Reszta z nich obroniła się długimi kijkami. Raczej nie są zrobione z zwykłego materiału, skoro nie możesz ich przeciąć od tak.
Nagle cała czwórka ruszyła do ataku.

Jeszcze ciekawiej! Otoczyłam się tarczą, tak silną by złagodziła ataki i dała mi czas na unik. Nie chcę za bardzo się obciążać, ludzkie ciało mimo wszystko ma limity. Do tego powiększyłam ostrza tak jak wczoraj. Skoczyłam wysoko w górę i zawirowałam w powietrzu by zacząć jak najbardziej rozcinać pancerze robotów. Nie chcę poki co korzystać z swoich zdolności innych niż te, wolę nie pokazywać wszystkich rzeczy na początku.

Tarcza obrobiła Cię, a piruet pozbył się jednego przeciwnika, który był wcześniej ranny. Nawinął się biedak i znyszcyła. go jedna z twoich... no mieczo- włuczni.
Masz też teraz jego kijek, możesz zobaczyć na co stać tą broń.
Gdzieś w oddali słyszysz dźwięk walki, więc nie ty jedna stawiasz im opór~
Co teraz robisz?

Po chwili schowałam swoje ostrza, spojrzałam na kijek.
- Hmm czemu nie? - uśmiechnęłam się i na kijku pojawiły się znaki w moim starym języku, a ten jeszcze się zaostrzył na obu końcach i w ogóle było w nim trochę mocy. Rzuciłam się do ataku na jednego z robotów by go przebić jednym szybkim pchnięciem.
- Czas na kolejną sztuczkę - wyszczerzyłam się i po chwili....
Zniknęłam.
Nic mnie nie mogło wykryć.
Ale potrafię tak tylko na kilka sekund.
Każdy świat ma swoje drugie odbicie, które jest, a przynajmniej powinno być puste. I jest takie samo jak oryginalne. Wykorzystałam te kilka sekund by znaleźć się za jednym z robotów. Doskonale widzę stąd ich zarysy. Po momencie byłam już w normalnym świecie i przebiłam kolejnego, po czym z kulami energii w dłoniach skaczę na ostatniego w nadziei, że to już koniec.

Ta kombinacja w końcu zadziałała, choć używanie tych mocy trochę cię zmęczyło... Ale to nic. Ściany rozsunęły się Zobaczyłaś, że większość walczy w swoich boxach, a ty jako trzecia zakończyłaś to ćwiczenie. Przy ścianie bowiem stała Milcząca dziewczyna i Weaponmen.

Podeszłam do nich nawet zadowolona z wszystkiego. Choć mogłam ruszyć od razu z grubej rury.
- No to teraz czekać - oparłam się wyluzowana o ścianę.
Byłam nawet bardzo zadowolona ze swojej roboty. Chociaż muszę przyzwyczaić swoje ciało do takich akcji.

Dziewczyna stała oparta o ścianę i jakoś nic nie mówiła. Śpi, czy co? Miała na sobie dopasowany fioletowy strój, z czarnymi wykończeniami- rękawiczki, buty i maska zasłaniająca oczy...o. Miała falowane brąz włosy z fioletowymi kosmykami.
Nic Ci nie mówiło, jaki ma talemt, choć większość zdradziła to swoim imieniem bądź strojem.
Ciekawe jak sobie poradziła z robotami?
Chłopak był bardziej rozmowny;
-Jestem Weaponmen. I w sumie to dość ciekawe miejsce, nie? Jak tam twoje roboty?

- Jestem Nova - powiedziałam do chłopaka. - Fakt bardzo tu ciekawie, myślę że nawet dobrze, skoro jestem trzecia, choć na początku po prostu za mało siły użyłam, bym szybciej skończyła ale co tam... A tobie jak poszło? - spytałam się.
Muszę jeszcze sporo się nauczyć.
- Na czym dokładnie polegają twoje moce? - spytałam.

-Dość dzybko, bo konkurencja była mi w smak- ale i tak skończyłem jako drugi- ona była pierwsza- wskazał na dziewczynę-Moją zdolnością jest umiejętność wytwarzania broni. Po prostu myślę o niej, a ona pojawia się w rece. Po mistrzowsku opanowałem władzę nad nimi i nikt nie ma szans, jeśli mnie takową zaatakuj- za dobrze ją znam i jej słabe strony. Więc to tochę róznorodny talent... Potrafię też skopiować czyjaś, bez proble,mu. W sumie, myślę że za parę lat to nie będzie ograniczone tylko do broni, a stanę się cos jak Zielona Latarnia. - zaśmiał się.
Po kolei zaczęły otwierać się inne klatki i nowe osoby wychodziły z tryumfem w oczach.

- A to naprawdę fajna umiejętność - stwierdziłam krótko. - Ja w sumie mam moc bardzo wszechstronną, mogę nauczyć się praktycznie każdej rzeczy, tylko moje ciało kiepsko póki co znosi to wszystko, choć i tak coraz lepiej - stwierdziłam.
Póki co widzę, że ludzie dobrze sobie radzą. Zagadywałam praktycznie każdego kto wychodził z walki.
- Muszę sobie zasłonić oczy innym materiałem, ten mi przeszkadza - mruknęłam w końcu.
Tak to jest gdy się używa rzeczy z mojego świata. Czekałam na koniec tego wszystkiego aż każdy skończy. Cały lub uszkodzony.

Tylko jeden boks był cały czas w górze. Wszyscy spojrzeliście się po sobie~ kto nie daje rady?
-To ta cała bezmocna- mruknął ktoś z tyłu. Ciekawe co się u niej dzieje. Ale w końcu i jej box opadł, a wy zobaczyliście nie cztery, a sześć robotów. Dziewczyna nieźle się wymęczyła, ale wygrała walkę.
Wam tylko przeszło jedno przez głowę.
Czemu bezmocna miała więcej przciwników;
-Jeśli myślicie, że to była poważna walka, to się mylicie. Ustawiony poziom to nowicjusze, a i tak na paru z was się zawiodłem, jeśli chodzi o czas pokonania ich.- tak, to Stark!-A więc zbadaliśmy wasze ciała i zrobiliśmy pewne badania... A tak. Taila, do boxu.
Dziewczyna, która do tej pory nie drgnęła, nagle ożyła i weszła do jednego boxu. Była tam może 5 sekund. I box znowu się otwarł. Nie wygląda na to, żeby zrobiła jakikolwiek ruch... a obok dziesięć nowych gratów. Zrobiła wrażenie.

Ona jest naprawdę dobra w to.
- Gdybym miała swoje dawne ciało... - mruknęłam cicho do siebie, patrząc się na to.
Ciekawe na czym polega jej moc, pewnie... Atakuje środek, to co jest delikatne... Intrygujące. Uśmiechnęłam się lekko na ten widok mimo wszystko.
To następnym razem pójdę na całość. A teraz czekam aż Stark dokończy to swoje przemówienie choć i tak już w duchu wiem, że to Talię wybiorą, naprawdę świetnie się spisuje przy tym wszystkim. Pogratulowałam jeszcze tej dziewczynie bez mocy.
- Gdybym nic nie potrafiła więcej prócz sztuk walki to bym pewnie nie dała rady- srwierdziłam rozbawiona mówiąc do niej.
Choć raczej i tak nawet jak się nie dostanę to pewnie i tak pójdę zadać Avengersom kilka pytań.

Dziewczyna spojrzała na ciebie i odwróciła się. Czas zwolnił, przestrzeń zmieniła się.
-W twojej duszy gra nie tylko taniec pięści. Energia jest zbyt silna, by ją ukrywać, nawet pod maską. Nie jesteś jedyna, pamiętaj. I uważaj, naucz się oceniać swoje siły. Silny duch, ale ciało słabe- powiedziała bardzo cicho. A serce zabiło Ci mocniej. Czas i przestrzeń znów wróciły.
-Taila, teraz walka z Weaponem. Pokaż co potrafisz... Mówię serio, chcę w końcu coś zobaczyć- Stark ogłosił z magnetofonu.
Ale nawet nie wwszli do boxu. A chłopak nagle upadł.
-...funkce życiowe zatrzymane... nagły... bzzzz... niestwierdzony... jest...niemożliwe- Stark nie wyłączył mikrofonu i doszły was urywki.
Zaraz chłopak jednak wstał;
-Wow.. Nieźle... ale nje rób tego więcej...

Teraz rozumiem... Tamta dziewczyna zaczyna mnie przyprawiać o ciarki. Na pewno nie jest tak silna jak wybierający, ale faktycznie w tym ciele nie dorównam jej.
- Dobrze to ja teraz spróbuję - powiedziałam i wyszłam. - Jeśli mogę -ddodałam.
Wkrótce jak tylko mogłam... Użyłam swoich zdolności analizy. Do tego zaczęła się gromadzić wokół mnie energia. Po chwili pokryły mnie różne znaki. Nazywa się je przywiązaniem. Nawet jak dusza się oddali od ciała to bez kłopotów może do niego wrócić, co ciekawsze podejrzewam, że będę mogła użyć wtedy więcej mocy ale i wszyscy zobaczą zarysy mojej duszy, prawdziwą mnie. Dziewczyna ma w takim razie dwa wyjścia. Albo zatrzymać moje akcje życiowe i pozwolić mi uwolnić moją duszę, albo nie użyć tej mocy i pokazać swoje inne zdolności. Czyli takie zabezpieczenie i wszystko jest w języku jaki znają tylko wybierający, nasze sekretne zaklęcia... To akurat nie jest sekretne, ale staram się ukryć przed dziewczyną co takiego zrobiłam.

Dziewczyna spojrzała na ciebie i... westchnęła;
-Twoja głowa nie jest dla mnie tajemnicą. Wybierająca- zaklnij swa duszę póki potrafisz. To nie prośba. Lecz błaganie. Nie przeceniaj się. Jesteś potrzebna-powiedziała cicho-Dla ciebie cofnę czas, ale nigdy go nie zatrzymam
I poczułaś to. Ale ni w ciul nie było to przyjemne. Jak zwolniony film puszczany od tyłu. Znaki zniknęły, twoje słowa zostały cofnięta. Wrócił moment, gdy Weapon mówił;
-... ale nie rób tego więcej...
Chwila ciszy i głos Starka;
-Mamy co mamy, na dziś wystarczy. A teraz przygotujcie się na prawdziwą szkołę Avengersów. Macie dwa tygodnie. Wybrany lub na zostanie najlepsza lub szy. Bajo~
Tym razem to był spkojniejszy powrót...

Potrząsnęłam głową. Faktycznie nie przyjemne. Rozejrzałam się po wszystkich. I wszystko jasne. Podrapałam się po głowie i wkrótce już w normalnym ubiorze szłam w kierunku domu. Tak bardzo bym chciała móc dowiedzieć co się podziało z moim światem. Może by i tamta dziewczyna coś wiedziała. Poszłam do domu położyć się na łóżku i zamknąć oczy. W ten sposób się uspokajam i wyciszam. Nie wiem w sumie co to wszystko oznacza, ale już mnie cała sprawa drażni.
- Nie mam się co angażować - stwierdziłam.
Jutro najpewniej zrezygnuje i pójdę sobie spokojnie kontynuować ludzkie życie. Będę musiała napisać lub jakkolwiek się skontaktować, albo... Po prostu nie pójdę.