Avengers Nova?

Nadszedł nowy nabór na superbohatera... Niezła gratka dla nastolatków- zwykłych dzieciaków, które chcą chwalić się w szkole że są uczniami znanych Avengersów.
Zdarzały się jednak takie osoby jak ty. Prawdziwe perełki, ludzie, dla których zostały założone te nabory. Ledwie wysłałaś wiadomość ze swoim zgłoszeniem, przyszła wiadomość zwrotna.
Z krótką wiadomością;
Magazyn 33
ul. Dering
Północ
Tajemniczo..
Jest ósma wieczorem, magazyny znajdują się godzine drogi z tąd...
Ale co z rodzicami?

O to naprawdę szybko... Podrapałam się po głowie i wkrótce postanawiam poczekać aż rodzice zasną, a dla pewności daje im trochę syropu nasennego. Słaby, ale da im dobrą sugestie by położyć się spać. Jak tylko jest okazja albo nie ma wyjścia to od razu ruszam do owego magazynu bardzo ciekawa całej sprawy, może już spotkam któregoś avengersa na start?

Plan zadziałał nadzwyczaj dobrze, i już mknęłaś na wyznaczone miejsce. Ciekawa, co cię tam czeka? Nawet bardzo.
Wchodzisz do magazynu, ciekawa wrażeń?
Zanim weszłaś do głównego pomieszczenia, znalazłaś się w przedsiąku. Na stole leżała proasta maska. Dość jasne było, że masz ją założyć.... Czyli zachowanie swojej tożsamości dla siebie jest ważne już na początku~
Weszłaś do środka, a tam stała trójka nastolatków, w podobnych maskach... o co chodzi?

Wzięłam maskę i ją ubrałam. To interesujące! Rozejrzałam się po pozostałych. Potrafiła bym zobaczyć co jest pod tymi maskami ale nie muszę jakoś wiedzieć, co się tam kryje.
- I ktoś ma pojęcie co teraz? - spytałam się tylko, żonglując na palcu małą kuleczką mojej czarno białej energii.
Cóż miało się różnych rodziców to i moc ciekawa. Póki co naprawdę fajnie. Może dam radę z tym wszystkim.

-Ty serio coś potrafisz?!- chłopak, nieźle napakowany, widocznie nie grzeszył rozumem.. Patrzył na ciebie z rodziawionymi ustami.
Jedna z dziewczyn też widocznie była zaskoczona.
Druga jednak rozglądała się, widocznie niezainteresowana.
O co tu chodzi? Biorą każdego od tak? Bez żadnej próby? Czy to nie dziwne?
Oho! Coś się dzieje! Pierwsza zauważyłaś roboty, lecące prosto na każdego z was.Krzyknęłaś ostrzegawczo.. i tyle mogłaś zrobić. Para na jednego z was...
Na razie nie mogłaś rozglądać się na boki, zajęta obroną.

Utworzyłam wokół siebie barierę na dwie sekundy, po czym ta kuleczka energii urosła do rozmiarów piłki od ręcznej i szybko "wybuchnęła" pierwszego robota, po czym na moich rękach z nadgarstków wyrosły ostrza energii długie na metr, jedno białe a drugie czarne, ostatnio to ćwiczyłam. Zaczęłam nimi rozcinać pancerz każdego takiego robota jaki tylko się na mnie napatoczył. Tamta dziewczyna też widzę ma jakieś zdolności, ciekawe jakie. Chcę się dostać do tych Avengers, to mój obecny cel, a potem ratować świat, razem z nimi!

Pierwszy atak bez problemu zniszczył pierwszego robota. Czy to trochę nie dziwne...? Ale na razie nie ma czasu na rozmyślanie, drugiego robota też "przkułaś" niczym Wolwerin... ale i to Ci się nie spodobało... Czy to na prawdę było aż tak łatwe?
Zauważyłaś tylko, że takie same roboty leżą przed ową dziewczyną. Czyli rzeczywiście, tak jak przewidywałaś coś potrfi.
Pozostałą dwójkę roboty po prostu złapały i wykopały za drzwi...Auć.
Dobrze że mieli maski, chociaż uratowały ich przed totalną kompromitacją.
Otworzyły się kolejne drzwi. Co teraz?

To jest faktycznie za łatwe...
- Aaa już rozumiem - mruknęłam.
Te roboty po prostu miały oddzielić wszystkich bez mocy o tych z mocami. Czyli teraz zacznie się dziać prawdziwy test siły a ja nie użyłam i tak za dużo mocy. Moje dłonie pokryły się biało czarnym ogniem, a ostrza się powiększyły i do tego pojawiły się na nich małe zazębienia. Jestem gotowa na demolke! Zupełnie skupiłam się na ataku, ale potrafię szybko manipulować energią.
- Powodzenia - powiedziałam tylko do dziewczyny obok mnie i dość pewnie stanęłam w kolejnym pomieszczeniu.

-Spokojnie, mała, schowej te wykałaczki- usłyszałaś głos przed tobą, ale zaślepiona światłem nie mogłaś stwierdzić kto to.
-Dobrze, że jesteś czujna ale mimo wszystkonie musisz popisywać się siłą przed potencjalnym wrogiem. Zdradzasz mu swój atut... niech to będze twoja pierwsza lekcja... Ach! No i ty... jestem bardzo ciekaw jaką masz siłę. Kamery jakoś nie zarejstrowały nic, co by cię zdradzało.
Zaraz za tobą weszła ta druga dziewczyna. To jej tyczyły się ostatnie słowa.
Twoje oczy przyzwycziły się do światła i zobaczyłaś, kto stoi przed tobą. Ach, twoje życzenie spełniło się. Na balkonie, w otoczeniu kilku monitorów siedział Tony Stark. Farciary.
-Ech.. znowu nastolatki. Dobra tam... z wiekiem wam minie. A teraz zadam wam pytanie, jak myślicie, co teraz?

Jeden z Avengers jest właśnie przede mną! Aż mi się gwiazdki w oczach zaświeciły. Ale po chwili ukryłam ostrza. Rozejrzałam się wokoło.
- Albo będą silniejsze roboty albo będę miała walczyć z nią - powiedziałam tylko.
Patrzyłam się jeszcze chwilę na Tony'ego aż w końcu jakoś się ogarnęłam z tego wszystkiego. Poza tym ja nie muszę się zdradzać z swoją siłą, ja potrafię nauczyć się każdej sztuki tylko muszę to wyćwiczyć. Zaraz po tym postanowiłam użyć strategii zniknij-atakuj, zobaczymy jak to będzie wyglądać. Czy w ogóle ta dziewczyna da się nabrać. Potrafię na góra 7 sekund być niewidzialna.

-Ach! Widać że jesteś bojowo nastwiona- Tony wstał i włączył jeden z ekranów, na którym zobaczyłaś cały swój manewr przeciw dwóm robotom. W tle natomiast zobaczyłaś, że twoja towarzyszka nawet nie drgnęła, a roboty padły u jej stóp;
- Nazwać te roboty bojowymi, to czysty żart... Normalnie zajmują się sprzątaniem w moim domu, tu też pozbyły się... niepotrzebnych osobników. Z robotami ćwiczebnymi na pewno by tak łatwo nie było, ale nie dziś nam to sprawdzać. Bycie avengersem nie oznacza tylko bycie silnym. O! Chodźcie. Będzie zabawa.
Te słowa wypowiedział, po zapaleniu się zielonej lampki.
Idziesz?

Ja tam zawsze lubię rozwalić coś porządnie. Ciekawa jestem o co chodzi tym razem. Ta dziewczyna coś bardzo milczy. Póki co ruszyłam dalej bardzo zainteresowana. I fakt, typowa wojowniczka ze mnie, ale znam też mnóstwo technologii z różnych światów i tak dalej... Dlatego w sumie mam perfekcyjne oceny w szkole. Rozglądam się wokoło, chce tak bardzo dostać się do Avengersów... Gdybym miała swój ogon to by chodził jak helikopter.

Wyszłyście z magazynu, a waszym oczom ukazał się... busik o.o
Mały i w kiepskim stanie- ledwo można uwierzyć, że to to ruszy.
Tony wskazał wam wejście do autobusu a sam zniknął spowrotem w magazynie.
Według jego zalecenia wsiadłyście.
W środku, o dziwo, było już 10 osób- także w maskach WTF?
Milcząca Panna usiadła. Ty też, głowiąc się o co cho.
Zaraz jednak przyszedł umundurowany gościu, zjednym chłopakim. Tak jak u każdego, maska zaslaniała mu twarz;
-Siadaj. To już wszyscy. - powiedział facet, po czym sam wlazł do środka;
- Stark... i jego poczucie chumoru- mruknął, ale zaraz zwrócił się do was;
-Macie jedyny czas na pytania. Nikt dalej nie będzie się w to bawił. Lepiej korzystajcie, póki możecie.

Cóż to jest bardzo ciekawe. Póki co jednak nie odzywałam się.
- I tak dowiemy się w trakcie - mruknęłam wiedząc, że jeszcze sporo różnych zadań.
Tym razem użyłam swoich drobnych zdolności by obejrzeć twarzyczki pozostałych uczestników. Może jest ktoś kogo znam, ale i tak zachowam wszystko dla siebie oczywiście. Z całego zespołu intryguje mnie Thor, gość może przecież coś orientować się ze sprawą mojej rodziny, co się stało po ich śmierci. Ciekawa byłam i to bardzo co nas tutaj teraz czeka. Ewentualnie posłuchałam pytań pozostałych i odpowiedzi na nie.

Niestety, sztuczka nie udała się, a ty byłaś szczerze zdziwiona... O co chodzi? To chyba te maski... nie są takie zwyczajne, na jakie wyglądały. Kosmiczna technologia? Bardzo ciekawa, skoro nie możesz jej przejżeć...
Ale dałaś temu spokój.
Choć ty, i Milcząca Panna nic nie powiedziałyście, naraz rozległ się charmider- kazdy miał co najmniej dziesięć pytań..
Facet chyba załapał swój błąd, więc westchnął..
-Może inaczej. Najpierw przedstawcie się

Wskazał na dziewczynę w szarej masce. Kurczę, nawet koloru włosów nie można poznać... a może to i dobrze? Że to kobieta świadzyły po prostu naturalne atuty damy;
-Serina
-Weaponmen
-Tigra
-Soul
Nadeszła kolej na twoją znajomą..
-Taila- to chyba pierwsze słowa jakie wypowiedziała...
Teraz ty... jak się przedstwisz?

- Nova - powiedziałam cicho i patrzyłam się póki co przez okno.
Czyli całkiem ciekawe imiona sobie wymyślili. Póki co wszystko wygląda fajnie.
- To co dalej? - moje jedyne pytanie.
Rozsiadłam się wygodniej i czekałam na ciąg dalszy. Fajne ksywy mają ludzie, a jak użyje swojego starego imienia to chyba nic szczególnego się nie stanie. Mam nadzieję przynajmniej, że się dostane, zapowiada się ładna konkurencja...

Kilkanaście osób jeszcze się przedstawiło, pokazując niezłą wyobraźnię. Facio nic nie zapisywał na tej swojej kartce, trochu dziwne. Zasiadł za to za kierownicą i odpalił złomka... a raczej próbował;
-Ech....Jesli zabijecie Starka... będę miał u was dług wdzięczności- wymamrotał tak, by cały autobus słyszał. Jedna dziewczyna zachichotała nawet cicho, ale nikt się do niej nie przyłączył.
Gdy ruszyliśmy, facet zaczął gadać;
-Jednaj nie odpowiem wam na wasze pytania, a szkoda. Teraz wszystkiego dowiecie się w swoim czasie. Poradzę wam tylko jedno. Wasze supermoce to nie wszystko... Znacie przysłowie, lepuej mądry wróg niż głupi przyjaciel? Sami wyciągnijcie wnioski.
Jakiś chłopak na tyle prychnął;
-Jeśli chodzi o super moca to jej raczej nie powinno tu być.
Chłopak wskazał na dziewczynę w rudej masce.
Ta laska po prostu kopęła robocika, próbowałaś sobie przypomnieć ich ksywki... tak, to Bolt i Artlea.
Podniósł się cichy szmer. Dziewczyna bez supermocy?
-To, co ty nazywasz kopnięciem, było idealnie wykonanym kopniakiem z półobrotu po salcie- z radiowęzła dobiegł głos... Starka-A jeśli myślisz, że Avengersi to tylko kupa ludzi z jakąś mocą, to pomyłka - mruknął jadowicie.
Oj, chłopak ma krechę u Irona....
-A teraz wysiatka i do domu- powiedział Tony łagodnie-Życzymy przyjemnego lotu~
Lotu? Nikt nie zdołał nic zrobić, gdyż wylecieliście z autobusu z prędkością światła w swoich siedzeniach.

Czyli robi się coraz ciekawiej z tym wszystkim.
- Racja, przecież Czarna Wdowa czy Hawkeye wcale nie mają super mocy - zauważyłam trafnie. - A i tak radzą sobie świetnie - dodałam.
Czyli Stark cały czas nas obserwuje. Ja znam dość sporo różnych sztuk walki z poprzedniego życia... Jednak nie chce oczywiście pokazywać za wiele. Obserwuję każdego tutaj, aż w pewnej chwili ten dziwny humor Starka w akcji.
- Mam złe przeczucia... - I właśnie w tej chwili wystrzeliło nas jak z rakiet.
Ma humor jak mój ojciec z poprzedniego życia. Zaśmiałam się w sumie na to lekko, ale teraz jedno pytanie... Gdzie facet nas wywali? W sumie nie zdziwie się jak wpadnę do domu przez komin albo okno. W sumie jak praca w Avengers ma oznaczać taki humor to ja się na to pisze! Ciekawe co by było dalej, ale mamy w sumie cały tydzień by się sprawdzić i dostać... Szkoda, że przyjmują po jednej osobie góra.

Wybiło was, każdego w najróżniejsze strony- to raczej losowe. Przed rozbiciem uratowały was spadochrony. W oddali widziałaś że ludzie lądują w najróżniejsze miejsca. Jakaś postać, niestety w tych ciemnościach nie mogłaś określić jakiejś płci, po prostu wyskoczyła z fotela i sobie poleciała.
Ach, niestety, chumor Starka nie jest tak konkretny... Cóż wylądowałaś jakąś mile od swojego domu i teraz zostało zasuwać ci piechotką~
Na zegarku masz godzinę 01.30 ~
Maskę masz nadal na sobie ~ ciekawy materiał.

Tak więc zdjęłam wkrótce swoją maskę i ruszyłam z nią do domu, tam wchodzę przez uchylone okno do swojego pokoju... Co tam, że drugie piętro, potrafię wysoko skakać. Tam chowam maskę do szuflady i bez przebierania się kładę się spać.
- Ciekawie było - mruknęłam.
Rety jak ja jutro rano wstanę to nie mam zielonego pojęcia... Tony Stark, mój ulubiony członek Avengers, Iron Man... Uśmiechnęłam się. Chcę tak móc mieć z nimi akcje, zadania...

Jakoś dałaś radę zasnąć i śniły Ci się akcje z Tonym~ bajka.
Rano usłyszałaś pukanie do swojego pokoju. Zaraz usłyszałaś głos swojej mamy;
-Śniadanie gotowe... Przy okazji jakaś paczka do ciebie!
Ciekawość zapewne cię wykończy, a ty nadal w czorajszych ciuchach, troszkę zajerzdzające prochem strzelniczym~

- Moment! - powiedziałam tylko.
Zgarnęłam świeże ubrania, szybka runda do łazienki się szybko ubrać i umyć. Po tym zamiast pierwsze śniadanie to zgarnęłam paczkę, sprawdziłam ją jak zwykle swoimi mocami czy nie ma nic niebezpiecznego i ją otworzyłam.
- Ciekawe czy to stąd skąd myślę - powiedziałam zaintrygowana całą sprawą.
Wepchałam sobie do ust kanapkę którą zgarnęłam idąc do pokoju.

W pacznie nie ma nic niebezpiecznego, to już się przekonałaś. W środku znalazłaś jakiś szary materiał, dość duży kawałek- 4m na 3. No i kartka;
Uszyj sobie coś ładnego
Łatwo się domyślić, skąd ten prezent~ Wyciągasz cały materia£ i czujesz od niego dość ciekawe wibracje. Takie same jak. przy maskach~
W środku znajduje się jeszcze kilka fiolek, z kolorowymi płynami.
Żółta, niebieska, biała, czarna, fioletowa, i kilka pustych. WTF?
Na szczęście jest instrukcja;
To są kodery kolorystyczne~ zmieszaj, by wybrać swoją barwę.
Czyli wszystko jasne ^^
-Kochanie, tylko nie zapomnij o szkole!- znów dobiegł cię głos mamy. Ach, to normalne życie...

Uśmiechnęłam się szeroko... A więc to tak... Postanowiłam zrobić sobie coś na wzór swojego ubioru z poprzedniego życia, tylko wersja bardziej kombinezonowa i jeszcze maska... Jedyne co było widoczne z twarzy to oczy....
- Na pierwszej lekcji i tak większość na konkursie, ja nie biorę udziału! - zawołałam tylko, dalej szyjąc swój kostium. Zaczęłam farbować cały na czarno, dodając niebieskie akcenty, zostawiłam ujście dla rozpuszczonych włosów, pas... Naprawdę ciekawy materiał, muszę się nauczyć przenikać jego właściwości, moje moce potrafią się przystosować jak żadne inne. W końcu jak skończyłam to schowałam wszystko do szafki, po czym książki i biegiem do szkoły!

W szkole długa przerwa, kilkoro uczniów chwali się, że wczoraj byli obecni na poborze Avengersów. Każda z tych osób miała te same słowa na ustach;
-Na dowód miałem maskę, ale rano jej juz nie było!
Cała szkoła żyła tym wydarzeniem. Gdzieś jakiś chłopak chwalił się, że skopał smoka, drugi, że pokonał Thora na rękę, trzeci że pomógł Starkowi ulepszyć jego zbroję.. innymi słowy baje.
Gdy doszłaś do swojej klasy i tu wszyscy żywo gadali tylko o tym.
Jedynie jakaś dziewczyna, May, której nie znałaś zbyt dobrze szkicowała coś w zeszycie. No i Gale jak zwykle był spokojny i milczący. Za to Sindy i jej banda klonów trajkotała jak najęta.
Przyszedł nauczyciel i zaczęła się lekcja;
-Wiem, że bardzo was bawi ten wczorajszy pobór, ale czas na naukę... Kto mi powie...
Do klasy nagle wbiegły trzy dziewczyny;
-Pzepraszamy.. jesteśmy nowe... derektor nas przetrzymał..
Nowe? Zbieg okoliczności?