Me and Vampire - Nova

Sen... Znowu śniły Ci się wampiry... Gdy je zabijasz, gdy idą na Ciebie... Koszmary powracają każdej nocy.
-Nadia? - usłyszałaś głos swojej mamy z kuchni. - Nie spóźnij się pierwszego dnia!
Nie ma to jak przenieść się ze słonecznego L.A. to jakiegoś małego miasteczka. Chociaż dom był ładny i naprawdę spory.
Początek roku szkolnego - nowa szkoła, klasa druga liceum. Może chociaż z tej szkoły Cię nie wywalą... Ale przecież musiałaś podpalić tą salę gimnastyczną, bo była pełna wampirów!
Tuż koło Twojego łóżka czekała już świeżo wyprasowana koszula i krótka czarna spódnica.

Westchnęłam ciężko, łapiąc się za głowę.
- Już już - powiedziałam tylko do mojej mamy i po chwili wstaje, po czym się przebieram.
Pakuje książki i po tym wychodzę coś zjeść. Porywam z lodówki kawałek piersi z kurczaka i tak po prostu zjada, cchociaż pewnie dostane po głowie za to, że miało to być na obiad... Sprawdzam pocztę czy listonosz był rano czy jeszcze nie. Po tym już mogę iść do szkoły mam nadzieję, że nie będę musiała nic podpalać. O włos i by się wydało poza tym, że mam moc.

Mama postanowiła Cię odwieźć, w końcu początek w nowej szkole musi zacząć się przyjemnie. Zajechałyście dokładnie przed dziedziniec szkoły, gdzie już było mnóstwo uczniów. Większość witała się przyjaźnie i pozdrawiała z daleka. Ty jeszcze nikogo nie poznalałaś, a przed lekcjami musiałaś jeszcze udać się do gabinetu dyrektora.
-W porządku - powiedziała mama patrząc na Ciebie - Baw się dobrze. Wiem, że od razu znajdziesz przyjaciół. Tylko myśl pozytywnie. Kochanie? Postaraj się nie wylecieć pierwszego dnia... - dodała, gdy już miałaś wychodzić.

- Wiem postaram się - powiedziałam tylko i przytuliłam się lekko do swojej matki.
Po tym już idę i rozglądam się wokół bardzo zainteresowana. Tyle ludzi, tyle nowych znajomych... Uśmiechnęłam się lekko i ruszam najpierw do środka. Powinien gdzieś tutaj być plan szkoły, gdzie dowiem się gdzie szukać gabinetu dyrektora. Po tym już idę w tamtą stronę.
- Pewnie będzie wywiad za co mnie wtedy wywalono - mruknęłam cicho i niezbyt podoba mi się ta wizja.

-W porządku - powiedziała mama z uśmiechem i w końcu odjechała.
Na dziedzińcu nic nie przykuło twojej szczególnej uwagi, a do gabinetu dyrektora trafiłaś szybko i łatwo. Starszy mężczyzna od razu poprosił żebyś usiadła.
-Nadia Dynamo, drugoklasistka, ostatnio w liceum Hemery w Los Angeles. Ciekawe akta, interesujące... - i w tym momencie dyrektor zaczął drzeć na twoich oczach wszystkie akta. - Witamy w Sunnydale! Dostajesz kredyt zaufania. Co było minęło. Nie jesteśmy zainteresowani tym co jest napisane na kartce papieru nawet jeśli... - i nagle głos dyrektora się zawiesił, kiedy spojrzał na fragment papierów, które przed chwilą podarł. Zaczął przyglądać się im z zainteresowaniem - Wow...

No i tutaj szczęka mi opadła, ale jak spojrzał na kawałek podartych akt to chciałam zapaść się pod ziemię. Bez kłopotów radze sobie z nauką - wiadomo, poprzednie życie. Ale problemy to moja specjalność.
- To co zrobiłam to był wypadek, naprawdę! - pisnęłam, patrząc się na mężczyznę i tylko patrzę na niego wyczekująco.
Czyżbym miała od teraz wylatywać ze szkoły za same moje akta? Poki co siedzę w nadziei, że mam jakiekolwiek szanse zostać tutaj na dłużej, chociaż jest to teraz pod znakiem zapytania...

-Hej... Nie obchodzi mnie to - powiedział mężczyzna i zaczął taśmą klejącą sklejać po kolei akta. - Czy uważasz, że słowo barwne to odpowiednie słowo do ich opisania? Może raczej ponure? Podpaliłaś salę gimnastyczną. Nadia, nie martw się. Każda inna szkoła powiedziałaby: "Uważaj", czy "Będziemy Cię obserwować", ale tu jest inaczej. Chcemy zaspokoić twoje potrzeby. I pomóc Ci respektować nasze. I jeśli te potrzeby nie współgrają ze sobą... - mówił dalej dyrektor chowając twoje akta.
Plótł dalej bez większego sensu, aż w końcu pozwolił Ci opuścić swój gabinet i powiedział, żeby poszła na lekcje. Dostałaś od niego rozpiskę z salami i przedmiotami.

Słucham przez chwilę jego wywodów. W sumie się uspokoiłam i pokiwałam tylko głową.
- Dobrze rozumiem, dziękuję za wszystko - ukłoniłam mu się lekko, wychodząc z jego gabinetu.
Od razu zajrzałam w plan lekcji i ruszyłam na swoje pierwsze zajęcia tutaj. Ciekawe gdzie będę siedzieć... I z kim... I w ogóle... Jestem naprawdę cholernie ciekawa... Pukam najpierw w drzwi do mojej sali lekcyjnej o ile nie trwa jeszcze przerwa. Po tym wchodzę do klasy.
- Dzień dobry - witam się.

Przerwa jeszcze trwała.. Kiedy patrzyłaś na rozpiskę sal przez przypadek wpadłaś na kogoś. Była to jakaś dziewczyna, która popatrzyła się tylko na Ciebie i poszła dalej.
Niestety rozsypały Ci się wszystkie rzeczy z torby..
Od razu podbiegł do Ciebie ciemnowłosy chłopak w jasnoniebieskiej koszuli i zaczął pomagać Ci wszystko pozbierać.
-Czy mogę Cię mieć? Czy mogę... Czy mogę Ci pomóc - poprawił się szybko dość speszony i uśmiechnął się szeroko.

No cóż, dość... Dość ciekawe pytanie jak na pierwsze spotkanie się.
- Pewnie... Po połowie korytarza mi się wszystko posypało - powiedziałam i zaczęłam zbierać swoje rzeczy również lekko speszona. - Poza tym dość nietypowe zapoznanie, ba! Prosto z mostu! - zachichotałam.
Po chwili jak wszystko jest zebrane dziękuje chłopakowi.
- Jestem Nadia, a ty? - uśmiechnęłam się lekko do niego.

-Chyba Cię nie znam, prawda? - zagadnął dalej chłopak i uśmiechnął się sympatycznie - Xander... To ja. Cześć. - próbował z siebie wydukać dosyć głupkowato. - Może się jeszcze spotkamy... Może w szkole... Od kiedy... Razem... Do niej chodzimy. - dodał, gdy już pozbieraliście wszystko.

No co mu dolega? Uśmiechnęłam się tylko lekko na jego słowa.
- Na pewno jeszcze nieraz się spotkamy - stwierdziłam jedynie krótko.
Popatrzyłam się jeszcze gdzie teraz mam lekcje.
- To do zobaczenia, ja uciekam na lekcje - powiedziałam do chłopaka i poszłam raźnym krokiem w stronę sali lekcyjnej.

Pierwszą twoją lekcją była historia. Udało Ci się usiąść obok ładnej ciemnowłosej dziewczyny. Niestety nie zdążyłyście zamienić nawet słowa bo lekcja się rozpoczęła.
-Czarna śmierć - podała temat profesorka - Szacuje się, iż w ciągu czterech lat zmarło 25 milionów ludzi... Ale najlepsze jest to, że rozpoczęła się w Europie. Jak? Jako wczesna forma wojny bakteriologicznej. Jeśli spojrzycie na mapę na 63 stronie, możecie prześledzić rozprzestrzenianie się zarazy do Rzymu i później na północ...
Nie miałaś mapy, więc dziewczyna z twojej ławki przysunęła się bliżej i użyczyła Ci swojej książki.
-A to masowa zaraza doprowadziła do jakich zmian społecznych? Steve? - kontynuowała nauczycielka.
Taki wykład trwał przez kolejne 30 minut, aż w końcu zadzwonił dzwonek.
-Cześć, jestem Cordelia - podała Ci rękę brunetka i uśmiechnęła się.

A więc słucham tego co nauczycielka opowiada na lekcji. Staram się uważać chociaż znam już ów temat. Skinęłam dziewczynie głową wdzięczna za użyczenie mapy. Po tym już przerwa!
- Nadia, miło mi cię poznać - uśmiechnęłam się lekko do dziewczyny, po czym uścisnęłam jej dłoń. - Ogólnie to znasz lepiej tą szkołę? Ja uczęszczam tutaj dopiero od dzisiaj - zaczęłam małą rozmowę z dziewczyną.
W sumie fajnie, że ktoś do mnie zagadał... A zwłaszcza pierwsza osoba chyba się mną zainteresowała. Zachichotałam cicho i rozglądam się wokół.

-Jeśli szukasz książki, to prawdopodobnie znajdziesz kilka w bibliotece - powiedziała wesoło. - Pokażę Ci. Chodź. - ruszyła przed siebie. - Jesteś z Hemery, tak? Z L.A? Zabiłabym żeby tam mieszkać. Tak blisko do tych sklepów... Będzie Ci tu dobrze. Jeżeli będziesz przebywać w moim towarzystwie zostaniesz zaakceptowana zanim się obejrzysz. Oczywiście, musimy sprawdzić czy jesteś cool. Jesteś z L.A. więc mozemy pominąć pisemny... Jaskrawy lakier do paznokci? - dziewczyna spojrzała na Ciebie jakby czekają na twoje zdanie odnośnie tego tematu.

A więc zadowolona idę z nią do biblioteki. W sumie mam fundusze na wszelki wypadek jakby były książki do kupienia albo coś. Uczniowie nieraz oddają na kiermasz. Na pytanie o jaskrawy lakier.
- W sumie to tylko jak idzie się na jakąś młodzieżową imprezę albo coś - powiedziałam wreszcie. - W innych sytuacjach niezbyt - dodałam.
Cóż nie wiem o co jej chodzi no ale dobrze, ja raczej mam swoje standardy... Pomijając fakt że nie chodze na dyskoteki bo nie mam z kim.

-I to jak... - zgodziła się z Tobą Cordelia. - Hugh Grant? - testowała Cię dalej nowa koleżanka.

Zamyśliłam się na chwilkę.
- W sumie nie mam nic przeciwko ale wolę na przykład Roberta Downey Jr - powiedziałam do dziewczyny swoje zdanie.

-Frappaccino? Cris Cab? - dopytywała ciągle.

- Nie pijam kaw i nie słucham... prędzej Linkin Park czy Green day - mówię do dziewczyny, zastanawiając się o co chodzi jej z tymi pytaniami.

-Byłaś na krawędzi, ale... Zdałaś! - powiedziała zadowolona.
Podeszłyście do szkolnych "wodopojów", czyli już rzadko spotykanych fontann z pitną wodą. Jakaś dziewczyna z miłą buzią i niezbyt ładną sukienką korzystała z jednego z nich.
-Willow... ładna sukienka - powiedziała dość złośliwie Cordelia. - Dobrze, że poznajesz zalety domu towarowego!
-Moja mama ją wybrała - odpowiedziała dziewczyna o imieniu Willow.
-Nic dziwnego, że tak przyciągasz facetów. Skończyłaś? - zapytała Cordelia patrząc na wodopój
-O, tak! - odparła speszona dziewczyna i odeszła szybkim krokiem.
-Chcesz się przystosować? Pierwsza zasada: Wiedzieć kto jest na straconej pozycji - powiedziała opanowanym głosem Cordelia. - Kiedy będziesz rozpoznawać ich wzrokiem będzie Ci łatwiej ich unikać.

Słucham słów dziewczyny i tylko przechyliłam głowę.
- No mniej więcej ogarniam - stwierdziłam jedynie cicho.
Cóż ale to tak wygląda w grupach dziewczyn. Póki co rozglądam się po całym budynku. Ciekawie tutaj się zapowiada. I może nie bedzie wampirów bym znowu musiała zniszczyć cześć szkoły...

Cordelia prowadziła Cię dalej.
-Jeśli nie jesteś pogrążona nadrabianiem, powinnaś przyjść do Bronze'u

- Jestem cały czas a materiałem do przodu w sumie, bo wieczorami dużo czytam, o to się nie martw - powiedziałam do dziewczyny. - Macie tu jakiś klub karate? U siebie uczęszczałam, miałam zdawać na kolejny pas.... No ale wyszło jak wyszło - powiedziałam do niej.

-Raczej nie - odparła Cordelia. - Ale chodź do Bronze'u. To jedyny porządny klub w okolicy. Wpuszczają co prawda każdego, ale i tak jest nieźle. Jest w gorszej części miasta. Pół przecznicy od dobrej części. To małe miasteczko, ale powinnaś się zjawić.
W końcu dotarłyście pod bibliotekę i zadzwonił dzwonek.
-Dobrze. Więc do zobaczenia na WF'ie. Opowiesz mi absolutnie wszystko o sobie.