Me and Vampire - Nova

-Słyszałem tylko, że uważasz się za pogromcę wampirów, bo... Ty nie żartujesz.... - pobladł chłopak.

Strzeliłam facepalma.
- Ahaa wszystko przez ten kołek? - spytałam się tylko i staram się namierzyć dziewczynę.

Chłopak pokiwał głową i w końcu razem pobiegliście na cmentarz. Trochę minęło nim namierzyliście kaplicę, do której drzwi były otwarte.
Gdy wbiegliście do środka zobaczyliście Jesse'a i Willow skulonych w kącie, a przed nimi stały dwa wampiry, kobieta i mężczyzna. Jesse trzymał się za szyję, widocznie został delikatnie ukąszony.

Spojrzałam na tamtą dwójkę i warknęłam głucho, a u mnie ukazały sięjuż spore, wilcze kły.
- Witam naszych krwiopijców - mruknęłam, patrząc się na to co zrobią i sięgam do torby.

-Coś Ty za jedna? - zapytała wampirzyca o jasnych włosach.

- Ktoś, kto zajmuje się takimi jak wy - powiedziałam groźnie.
Po momencie na miejscu człowieka przed chwilą już stał masywny wilkołak. Ryknęłam gniewnie u rzuciłam się na nich, celując pazurami w szyje, by odrąbać od razu głowy.

-Nadio, chodźmy.. - powiedział Xander nim się zamieniłaś, był widocznie przestraszony.
-Jeszcze nie... - odparł wampir.
-Może być i tak! - zawołała wampirzyca i odskoczyła w momencie, gdy Ty się zbliżyłaś.
Jednym ruchem łatwo załatwiłaś chłopaka-wampira.

A więc facet załatwiony, została mi jeszcze kobita, w której stronę wystrzeliłam z kłami a w łapie trzymałam drewniany kołek, który chciałam wbić jej w serce jakby udało się jej ochronić przed moimi zębiskami.

-Był młody i głupi - powiedziała kobieta i znowu odskoczyła. Była wyjątkowo szybka. - Byle niedaleko - dodała kobieta widząc jak Xander zaczął uciekać razem z Willow i Jessem.
-Kim jesteś? - zapytała ponownie kobieta, gdy zaczęła przegrywać w waszym pojedynku.

- Podobno jestem pogromcą - warknęłam do niej, chcąc ją dopaść w swoje łapy i rozszarpać byle było mniej kolejnego wampira... gdy byłam w tej postaci... czułam się inaczej.

W pewnym momencie ktoś chwycił Cię boleśnie od tyłu.
-Nieważne.. - usłyszałaś głęboki, męski głos.
Po chwili ktoś rzucił Tobą o ścianę, co odczułaś dość boleśnie i wróciłaś do pierwotnej postaci.
-Szef posłał Cię po ofiarę, a Ty zabawiasz się z dzieckiem - nowy wampir chwycił kobietę
-Ona zabiła Thomasa.. - zaczęła mówić kobieta. - Jest silna...
-Idź - odrzucił ją wampir. - Ja się z nią rozprawię.
Kobieta wybiegła z kaplicy za Twoimi przyjaciółmi.

Spojrzałam tylko na swoją ludzką postać i potrząsnęłam głową.
- Cholera... Z kimś takim jeszcze nie walczyłam... - mruknęłam tylko i spojrzałam na wampira z którym miałam do czynienia.
Cóż nie zostaje nic innego jak zrobić użytek z krzyżyka i kołków... Tamta wampirzyca nie może ich dorwać, ale coś czuję ten nie pozwoli mi ot tak pójść.

-Silna jesteś.. - powiedział mężczyzna, gdy zaczęłaś z nim walczyć, jednak szybko Ci oddał. - A ja silniejszy... Tracę czas... łudzisz się, że mnie powstrzymasz? - bez problemu zniszczył kołek ręką - Nie wiesz z czym masz do czynienia. Na podobieństwo robactwa rasa człowiecza rozpełzła się po ziemi, lecz gdy nadejdzie czas Żniw krew ludzka popłynie niczym wino... Pan kroczyć będzie pośród ludzi.. Pradawni znów zapanują nad światem. Urzeczywistni się piekło... - szepnął i rzucił Cię do otwartej trumny.

- Myślisz, że tak łatwo wam będzie?! - krzyknęłam i jak wrzucił mnie do trumny to szybko zniej wyskakuję i dmuchnęłam mu ogniem w twarz.
Nie wolno zapominać, że posługuję się magią.
Nie mogę pozwolić mu się tak łatwo zabić czy coś...

Nim zdążyłaś wyjść trumny, wampir skoczył do Ciebie i mocno Cię powstrzymał.
-Amen - dodał złowieszczo

- Nie dam się zabić przez żadnego krwiopijce! - ryknęłam wściekle i staram się go jakoś przynajmniej na chwilę odstraszyć kulą ognia, po czym wyciągam krzyżyk jako moją ostatnią deskę ratunku.

Kiedy wampir zbliżył sie do krzyżyka uciekł niczym oparzony.. Zostałaś w krypcie zupełnie sama.

No więc ładnie... Po momencie jako wilkołak popędzilam za śladem tamtej wampirzycy by uratować tamte dzieciaki.

W ostatniej chwili uratowałaś Willow przed ukąszeniem kolejnego wampira - nadchodziło ich coraz więcej i więcej..
Zauważyłaś, że nieprzytomnego Xandera ciągnie dwójka wampirów w kierunku krypty.

Szybko dopadam do nich i używam krzyżyka.
- Trzymaj się blisko mnie bym mogła w razie czego cie obronić! - krzyknęłam do dziewczyny i rzucam się z kłami na wampiry, które ciągną Xandera.

Jeden z wampirów uciekł, lecz drugiego bardzo łatwo pozbawiłaś życia. Willow trzymała się ciągle blisko Ciebie.
-Xander! Nic Ci nie jest? - Willow od razu podeszła do Xandra, który szybko się ocknął.
-Dostałem czymś... - powiedział dość spokojnie chłopak. - Gdzie Jesse?
-Nie wiem... - odparła Willow - Otoczyli nas
-Porwała go wampirzyca... - dodał Xander.

Ja stoję przed nimi jako wilkołak i węszę, starając się znaleźć trop Jessiego.
- Cholera, ładne miejsce wolne od wampirów - warczę.

Niestety nigdzie Jessa nie było, a wampirów gromadziło się coraz więcej.

- Musimy uciekać, nie damy rady go znaleźć - powiedziałam szybko do tamtych i staram się uciec i chronić tamtych dwóch.