Gra Nadii czyli Uniwersytet Potworny

Wyglądał jakby miał cie ugryźć, ale spojrzenie Saa sprawiło, że nie zrobił tego. Dał się dotknąć.

Pogładziłam go tylko po łbie.
- Widzisz? Nie ma mnie co gryźć - powiedziałam tylko do stwora dość łagodnie i cofnęłam wreszcie dłoń.

Dał się pogłaskać i zamruczał gdy Saa zaczęła go drapać pod brodą. Jak kot.

- Coś jak mój smoczek- zaśmiałam się lekko. - Tylko on musi dopiero urosnąć - dodałam. - Ogólnie jak wyglądam w tej odsłonie? - spytałam dziewczyny.

-Dosc ciekawie. Ładny ogonek. Powiedziała patrząc na niego.

Zaśmiałam się lekko i machnęłam dumnie swoim ogonem. Gadam chwilkę z dziewczyną "o wszystkim i o niczym", opowiadam przy okazji sprawę z Randym.

Przechyliłam głowę na bok.
- Bo oni tylko wykonują swoją pracę, poza tym mam z Acne plan by go w razie czego przenieść szybko do naszego świata - powiedziałam do dziewczyny i majtnęłam ogonem.
Po chwili rozkładam skrzydła.
- Polatamy? - spytałam, wznosząc się w górę.

-Też dobry plan. Wsiada na Chaosa. -Z chęcią. Powiedziała i czekała na sygnał.

Po chwili razem z nią ruszyłam. Poleciał.am tym razem daleko od miasta, chcąc pooglądać okolice od góry...

-Pokochałam latać z nim. Powiedziała lecąc na nim. -Szkoda, że nie mam skrzydeł.

- Cóż ale za to masz na kim latać - uśmiechnęłam się i bawiłam się obecnie w różne podniebne sztuczki.

-Fakt. Chaos zrobił beczkę i udał, że spadał, a potem ładnie wzbił się znowu w górę. Na koniec sztuczek ryknął.

Zasmialam się na to.
- Ha, brawo! - powiedziałam z uśmiechem i ciągle się rozglądam.
Ciekawe w sumie jak idzie Phoenixowi...

W końcu Chaos chce odpocząć i ląduje na jakiejś łące w środku lasu.

Usiadłam na gałęzi jakiegoś drzewa i postarałam się wybrać miejsce wystawione na słońce.

Znajdujesz jedną. Saa wyjmuje z torby kawał mięsa i daje swojemu pupilowi.

Ja siedzę z rozłożonymi skrzydłami, korzystając z ciepła. Przyglądam się wszystkiemu.

Po chwili Saa opiera się o drzewo i słucha szumu wiatru.

Jest bardzo przyjemnie.
- Ogólnie mam mały kłopot, Phoenix się domyśla, że nie jestem człowiekiem - westchnęłam.

-Serio? A widział cię w tej formie? Zapytała ciekawa. Ona już się nie ukrywa z uszami i barwą.

- Tak, jak leciałam nad miastem, a wcześniej widział u mnie ogon - powiedziałam do niej tylko.

-No to ładnie wpadłaś. Może pokaże się na procesie by mną się zainteresował? Zaproponowała.

- Nie, poradzę sobie, najwyżej postaram się to z nim jakoś spokojnie wyjaśnić jakby dalej próbował się dowiedzieć - wzruszyłam ramionami i wzniosłam się w górę. - Ja będę wracać do siebie - powiedziałam i ruszyłam w kierunku akademika.

-Dobra. To cześć. Powiedziała i dalej sobie odpoczywała pod drzewem.