Gra Novy-Nowe ciało,nowe życie,stary jak świat Pan Młody

Ciągle podążam za demonicą i słucham tego co mi wyjaśnia. Ten dom musi być tak ogromny? Uciec stąd i tak bym nie dała pewnie rady...
- Rety, ciężko to wszystko spamiętać - stwierdziłam wreszcie.

-Nauczysz się,będziesz miała na to całe wieki-Powiedziała Sonie i zeszła po schodach do głównego holu-Ten olbrzym przy drzwiach to Gorr,nie przejmuj się jest łagodny,bardzo lubię olbrzymy...chyba sama rozumiesz-Zachichotała pokazując Ci mały palec

- Tsa, chyba ogarniam... - powiedziałam nieco zmieszana.
No cóż, kto co woli... Łażę z nią jeszcze jakiś czas, póki mój żołądek sobie nie odpuścił i po korytarzu rozległo się burczenie.

Sonia popatrzyła na Ciebie
-Obiad dopiero za kilka godzin...ale w sumie nie zwiedziłyśmy jeszcze kuchni,co Ty na to?-I nie czekając na odpowiedź pociągnęła Cię w dół jakichś schodów z kamienia,najwyraźniej schodziłyście pod ziemię bo nawet ściany były tu wyłożone kamieniem ale do Twoich nozdrzy zaczęły dochodzić przyjemne zapachy

- No może coś się znajdzie - powiedziałam tylko.
Jest w sumie dobrze, już rozluźniłam się i wizja tego małżeństwa tak bardzo mnie już nie przerażała... Kuchnia w podziemiach? No ciekawe dlaczego, ale w sumie czy ma to jakieś znaczenie?

Zeszłyście do wspaniale wyposażonej,jasnej kuchni,na palnikach stały garnki i rondle w których coś wesoło bulgotało,spod sufitu zwisały pęki ziół i rozmaite szynki,a w odległej ścianie buchał z wielkiego komika ogień. Dopiero po chwili zauważyłaś,że oprócz waszej dwójki,ktoś jeszcze jest w kuchni, przejrzysta postać przelatywała od garnka do garnka dopatrując dań i doprawiając niektóre.
-Panie Melwei-Zawołała sukubica-Znajdzie się coś do jedzenia dla przyszłej Panny Młodej?

Na słowa o pannie młodej tylko coś burknęłam. Co jak co ale to rodzicom zawsze będę miała za złe. A na dodatek mój brzuch znowu się dopomniał. Nie ma co... Przywitałam się tylko z ową kucharzem. To jest duch czy jak? No cóż, szczególniejszego pracownika nie mogli sobie umyślić do kuchni... Zajęłam jakieś wolne krzesło czy coś i rozglądałam się wokoło.

-Ach,wspaniale,nasza przyszła Pani-Duch ukłonił się przed Tobą tak nisko,że niemal spadła mu przejrzysta czapka kucharska-Ja jestem Melwei,Lukas Melwei i jestem...o przeprasza,byłem jednym z najlepszych kucharzy na świecie...czy mogę poznać imię panienki?-Zapytał i słuchając Cię zaczął przygotowywać jedzenie,już po chwili stała przed Tobą aromatyczna zapiekanka z kurczaka w sosie śmietanowym,wyglądała naprawdę apetycznie

- Nadia - przedstawiłam się krótko. - Miło poznać - dodałam krótko.
Po chwili znalazło się przede mną jakże apetyczne danie... Mm pysznie wygląda... Po chwili zabrałam się za jedzenie. No cóż, ten duch raczej już nie musi próbowac niczego bo po prostu idealnie wie co jak smakuje...

Zapiekanka była pyszna,rozpływała się w ustach i pozostawiała przyjemny posmak w ustach
-Dla takich chwil warto żyć,aż się miło robi gdy widzę jak ktoś je z takim apetytem-Ucieszył się duch i wykonał salto w powietrzu
-Jak widzisz mimo śmierci Melwei nie stracił poczucia humoru-Stwierdziła Sonia mając na myśli określenie "warto żyć"

Uśmiechnęłam się zadowolona i po chwili z zapiekanki nie został nawet malutki okruszek.
- Dziękuję za pyszny posiłek - powiedziałam zadowolona do kucharza. - No właśnie zauważyłam - zachichotałam.
Odnoszę tylko talerz i się rozglądam.
- To zwiedzamy dalej? - spytałam się tylko demonicy.

-Hmmm...myślę,że jest jedno miejsce,które powinnaś odwiedzić...Melwei,wiesz chyba o co chodzi?Chcesz iść z nami?-Zapytała ducha
-Och,chyba bym umarł gdyby nie poszedł...poczekaj,muszę zorganizować pomoc-Zagwizdał w przezroczyste palce i ze ścian,sufitu i podłogi wyleciały małe,okrągłe światełka,jakby ogniki czy duszki.
-Dopilnujcie jedzenia,za pół godziny wrzućcie Devolaie do oleju,tylko niczego nie przypalcie-Powiedział po czym posunął w powietrzu w kierunku drzwi

- Jakie to miejsce? - spytałam się tylko i to musi być naprawdę coś, skoro nawet nasz duch musi się wybrać.
Zaśmialam się cicho na jego powiedzenie odnośnie umierania. Wreszcie ruszam za nimi i jestem bardzo ciekawa o co może chodzić.
- Opowiecie mi coś więcej o Treshu? - spytałam się po drodze.

-Hm?A co chciałabyś o nim wiedzieć,wiesz,nie wszystko możemy powiedzieć-Powiedziała Sonia przystają na chwilę przed jakąś ścianą i przejechała po nim ostrym paznokciem,a ściana rozstąpiła się tworząc ciemny tunel prowadzący jeszcze głębiej w podziemia zamku.

- W sumie to tyle ile mogę, czyli jaki jest i tak dalej... I na przykład czy mówił coś o małżeństwie ze mną, chodzi mi o jego stosunek do tego i dlaczego zawarł z moimi rodzicami taką umowę - machnęłam ręką i zerknęłam na tunel.
Stanęłam chwilę pełna obaw.
- Niezbyt dobrze mi się kojarzą takie zejścia... - powiedziałam tylko, lekko blednąc.

-I to jest jedno z tych pytań na które nie wolno nam odpowiadać,jesteśmy związani przysięgą,nie wolno nam wyjawiać tajemnic naszego pana...a co do tunelu...ostatni prowadził do kuchni więc chyba nie jest tak źle-Wyszczerzyła zęby,zakręciła dziwnie dłonią wymawiając jakieś nieznane Ci słowo,które echem odbijało Ci się w głowie jakby wymawiało je wiele Soni jednocześnie,ale gdy tylko skończyłą natychmiast zapomniałąś jakie to było słowo,a w jej dłoni rozpalił się duży ciepły płomień unoszący się kilka centymetrów od skóry,demonica weszła pierwsza,gestem zapraszając Cię za sobą.

No w sumie racja... Ale ten tunel to już totalnie mnie odstraszył. Po tym jednak wreszcie ruszyłam za dziewczyną. I dlaczego nie mogą odpowiadać akurat na te pytania? To jakiś żart? chciałabym się dowiedzieć przynajmniej co mój przyszły mąż tak naprawdę o mnie sądzi. Ciągle mi się to nie podoba ale co zrobić jak nie ma się wyboru? I dziwne było to z zaklęciem, nawet bardzo...

Za sobą usłyszałaś podobne echo,ale tym razem było to inne słowo,nie nie miałaś pojęcia skąd to wiesz,zresztą to słowo także zapomniałaś,a duch kucharza zaczął świecić delikatnym,perłowym światłem niczym zabawka pomalowana fluorescencyjną farbą.
Schodziłaś coraz niżej i niżej krętym schodami, zaczęłaś się przyglądać ścianą,na początku myślałaś,że sę popękane ze starości,teraz zauważyłaś,że są pokryte misternymi symbolami,których znaczenia nie znałaś

Przyglądałam się wszystkiemu wyraźnie zaintrygowana, nie wiem co to za miejsce ale coraz bardziej chcę się dowiedzieć dokąd to też mnie prowadzą. Póki co jednak nic się nie odzywam i magii nie używam, przecież nie chcę im pokazać, że też jest we mnie coś "nadprzyrodzonego".

W końcu dotarliście do dużego,okrągłego pomieszczenia,prawie pustego gdyby nie,solidny,wysoki postument po środku,na którym leżała gruba księga skuta łańcuchami,na którą padał promień jasnego światła,który wydobywał się z sufitu,chociaż sama nie wiedziałaś jak to możliwe tak głęboko pod ziemią.

Rozglądam się po całym pomieszczeniu i podchodzę do księgi.
- Więc... co to za księga? - spytałam się tylko i uważnie się jej przyjrzałam, nie mając za bardzo pojęcia o co chodzi.

-To księga zwana Soletrar,drzemią w niej potężne moce i zapisane są wszelkie znane ludzkości zaklęcia,jako żona demona otrzymasz wielką moc...a przynajmniej jedną z wielu-Gdy demonica i duch zbliżyli się do księgi,spostrzegłaś an niej wiele różnokolorowych kamieni,które były niemal czarne dopóki ta dwójka nie podeszła,cztery z nich rozjarzyły się swoją pełną barwą,a były to kamienie biały,czarny,czerwony i pomarańczowy

Pokiwałam jedynie głową i przyglądałam się owej księdze.
- Rozumiem... Taki artefakt magiczny... - powiedziałam tylko, przypatrując się księdze i westchnęłam.
Ja już mam jako takie moce w tym ciele ale się z tym ostro ukrywam z wiadomych powodów, nie chcę by ktokolwiek wiedział kim kiedyś byłam, podchodzę jednak do księgi bliżej tylko po to by obejrzeć wszystkie kryształy.

Żaden z kryształów nie zareagował na Twoją obecność
-Księga jest podzielona na rozdziały,każdy odpowiada żywiołowi lub domenie,zwykle można opanować jeden żywioł i jedną domenę-Powiedział duch-Na przykład,moim żywiołem jest lód,a domeną światło
-Natomiast moim żywiołem jest ogień,a domeną mrok-Dodała Sonia-Tylko naprawdę potężne demony...czasem i ludzie potrafią opanować więcej,przyszedł czas byś wybrała domenę i żywioł

Pokiwałam tylko głową. Ja zwykle posługiwałam się złączeniem dwóch przeciwności, światła i mroku... Ale tu widać muszę wybrać... A więc moja domena to będzie chaos, czyli jak ktoś woli destrukcja - nie bez powodu miałam na imię Nova, a mój żywioł to ogień, najbliżej z tym według mnie związana rzecz.